Voorjaar 2025
Van de voorzitter
Deze keer een uitgebreide, digitale, nieuwsbrief zodat u kennis kunt nemen van de werkzaamheden van de NZC. Maar niet alleen van de NZC. U Leest ook een verslag over de werkzaamheden van de Mission to Seafarers in Baltimore, geschreven door Robbert Timmerman. Robbert is chauffeur bij het Zeemanshuis in Vlissingen, maar heeft een uitgebreide interesse in alles wat met scheepvaart en de bemanningen te maken heeft.
Cheque Boskalis
In November vorig jaar kreeg ik van Boskalis een bericht dat zij voornemens waren de NZC op te nemen in hun goede doelen kerstactie. Dat was een mooi bericht. Zij houden elk jaar zo’n actie en meestal wordt er ruim gedoneerd.
In januari kregen we het bericht dat er voor de zeemanshuizen het mooie bedrag van €10.000,- was binnengekomen. Dat is voor elk zeemanshuis ruim €1.000,-.
Op donderdag 13 maart kwam Iris Driessen, van Boskalis, afgereisd naar Vlissingen om de cheque symbolisch aan ons uit te reiken.
Bedankt Boskalis voor deze financiële ondersteuning.
In het zonnetje Cees Visser
In deze nieuwsbrief willen wij Cees Visser in het zonnetje zetten. Hij heeft als HWTK gevaren bij de Nedloyd en tijdens zijn werkzame leven was hij al actief voor de zeevarendencentrale die toen nog zeemanscentrale heette. 37 jaar geleden was hij redacteur van de Quo Vadis, een voorloper van het tijdschrift Diepgang dat nog altijd uitgegeven wordt. Na zijn pensionering werd hij vrijwel gelijk voorzitter van onze stichting die zich destijds in zwaar weer bevond. Samen met o.m. Wim van Til heeft hij de zeevarendencentrale bij de tijd weten te brengen. Kees is ook lang actief geweest voor de International Christian Maritime Association en bestuurt nog altijd het van der Schalkfonds en adviseert stichting Koopvaardijpersoneel 1940 – 1945. Deze laatstgenoemde stichting was op een gegeven moment op sterven na dood en is na een koerswijziging weer springlevend. Zo won de stichting onlangs nog de Maritime Welfare Award van het havenbedrijf Rotterdam.
Op de foto is hij samen met zijn echtgenote en de burgemeester van Katwijk te zien na het ontvangen van de versierselen die horen bij een ridder in de orde van Oranje Nassau. We zijn als zeevarendencentrale bijzonder trots dat mensen als Cees Visser deel uit maken van onze stichting.
Werkzaamheden Mission to Seafarers in Baltimore (USA) door Robbert Timmerman
Na negen jaar gevaren te hebben bij Shell Tankers en daarna 25 jaar zeeloods geweest te zijn op de Westerschelde bij het Loodswezen Scheldemonden, is mijn passie voor de scheepvaart nooit overgegaan.
Ik volg elke dag de internationale maritieme wereld en wil bij calamiteiten die zich voordoen er ook alles over weten.
Zo ben ik in contact gekomen met de rev. Joshua Messick van de Mission to Seafarers te Baltimore. Hij leidt daar de Mission to Seafarers met vele vrijwilligers ten tijde van de brugramp.
Het wel en wee over onze Mission to Seafarers heb ik hem verteld en ook gevraagd of hij bereidt zou zijn om een relaas te schrijven over zijn tijd met de ms. Dali
Welnu hier volgt zijn verhaal:
Vroeg in de ochtend van 26 maart 2024 voer het containerschip m.s. Dali tegen de Francis Scott Key Bridge in Baltimore, Maryland, VS. De brug stortte binnen enkele seconden in, waarbij zes bouwvakkers omkwamen, de toegangsweg naar de haven van Baltimore werd geblokkeerd en zeven schepen en hun bemanningen strandden. De haven zou bijna drie maanden gesloten blijven.
In die tijd was het Baltimore International Seafarers Center (Mission to Seafarers) druk bezig met het verzorgen van de behoeften van de gestrande zeevarenden, het opkomen voor hun rechten en het bieden van alle comfort die we konden. We faciliteerden in het begin dagelijks het transport, maar na een maand verliepen de zeevarenden met walpassen. Er werden verzoeken gedaan om ze te laten verlengen, maar helaas is dat nooit gebeurd. De geestelijken en het personeel van BISC bleven elk schip regelmatig bezoeken, om pakketten te bezorgen en boodschappen te doen voor de bemanning.
“HAPPY BIRTHDAY”
Het was een uitstekende gelegenheid om wat quality time door te brengen met zeevarenden en meer te leren over hun leven, hun hoop en hun behoeften, in een mate die we nog nooit eerder hadden gehad.
We vierden verjaardagen met bemanningsleden, hielpen hen in contact te blijven met hun geliefden en regelden alle entertainment die we konden vinden. Onze rol was grotendeels om de onvermijdelijke verveling die begon te ontstaan, te doorbreken.
We hadden ook contact met de bemanning van de Dali terwijl het schip vastzat onder de brug en begonnen relaties met hen op te bouwen, zelfs voordat het schip werd bevrijd en teruggebracht naar de haven. De bemanning was duidelijk geschokt door de ervaring, dus we waren beschikbaar om vanaf het begin pastorale zorg en emotionele steun te bieden.
Toen we eenmaal aan boord van het schip konden, konden we op meer directe manieren helpen.
De FBI nam alle mobiele telefoons en elektronische apparaten van de bemanning in beslag. Ze zijn nog steeds niet teruggegeven. In samenwerking met de ITF en andere vakbonden die de bemanning vertegenwoordigden, konden we elke zeevarende helpen een nieuwe mobiele telefoon te kopen, zodat ze in contact konden blijven met hun families. We organiseerden ook een feest aan boord om de T20-cricketwedstrijd tussen India en Pakistan te bekijken.
De bemanning is inmiddels van het schip verwijderd, dat nu onderweg is naar Ningbo Zhoushan in China onder een nieuwe bemanning om te worden gerepareerd en opnieuw uitgerust. Het grootste deel van de Dali-bemanning blijft hier in Baltimore terwijl het onderzoek wordt uitgevoerd. We blijven met de bemanning samenwerken en hen steunen, door hen regelmatig te ontvangen in het Seafarers’ Center of hen te vergezellen in hun accommodaties voor maaltijden en sociale bijeenkomsten.
Ze zijn een opmerkelijke groep mensen en we zijn blij dat we deze tijd met hen hebben. We blijven opkomen voor hun rechten en eerlijke behandeling door de autoriteiten. We hopen dat ze met onze steun allemaal snel naar huis mogen terugkeren.
Rev. Joshua Messick Baltimore en Robert Timmerman (vrijwillig chauffeur op de bus)
NZC en SEA-CARE: versterking van de crisisrespons voor zeevarenden door Helene Perfors
Zeevarenden werken onder veeleisende omstandigheden en worden regelmatig geconfronteerd met ingrijpende en traumatische situaties. Dit kan leiden tot psychische klachten en de noodzaak van directe mentale ondersteuning. In de meeste gevallen wordt de eerste opvang verzorgd door internationale zeemansmissies. Helaas wijst de praktijk uit dat deze crisis responders niet altijd toegang krijgen tot zeevarenden. Om de kwaliteit en effectiviteit van de crisisrespons te verbeteren, is een goed functionerend netwerk voor maritiem welzijn noodzakelijk.
Om hierin te voorzien, hebben vier toonaangevende Europese maritieme welzijnsorganisaties en de World Maritime University het project SEA-CARE ontwikkeld: Seafarer Enhancing Assistance: Crisis And Response. Dit initiatief richt zich op het verbeteren van crisisinterventies in de regio van Noord-Duitsland tot Noord-Frankrijk. Een subsidie is aangevraagd bij het Erasmus+ programma van de Europese Unie,
Het project omvat:
- Een enquête onder belanghebbenden om de vereiste competenties van crisis responders te identificeren.
- Een trainingsprogramma, inclusief educatieve materialen en digitale hulpmiddelen.
- Het opleiden van minimaal 10 crisis responders uit 4 verschillende landen, ondersteund door 4 gespecialiseerde instructeurs en gestandaardiseerde protocollen.
- Verspreiding van de resultaten via webinars en publicaties ter versterking van het crisisresponsnetwerk.
Dit alles ondersteund door de World Maritime University in Malmö, Zweden.
Samen met de Deutsche Seemannsmission, de Stichting Pastoraat Werkers Overzee en het Antwerp Seafarers’ Welfare, draagt de Nederlandse Zeevarendencentrale bij aan een verbeterde ondersteuning voor zeevarenden en de verdere opbouw van een goed functionerend maritiem welzijnsnetwerk.
Kerstpakketten
Ook afgelopen kerst zijn er weer heel wat kerstpakketten naar de schepen gegaan. In Vlissingen zijn heel wat mensen die mutsen voor zeevarenden aan het breien zijn. Heel mooi hoeveel mensen bezig zijn voor de zeevarenden.
Er staan weer heel wat vrijwilligers klaar om de pakketten samen te stellen en uit te delen. Dank hiervoor.
Havenpastor Pascal Handschin gaat een nieuwe koers varen.
Enkele weken geleden heb ik het beroep aangenomen dat de Protestantse Gemeente Koudekerke op mij heeft uitgebracht. Ik zal deze gemeente gaan dienen als predikant.
Dat betekent dat ik naast mijn predikant schap in Nieuw- en Sint Joosland en Ritthem ook afscheid ga nemen van de functie van havenpastor voor de stichting Mission to Seafarers Vlissingen.
Ik was voor deze functie twee dagen in de week werkzaam sinds juni 2017. In deze tijd is er enorm veel gebeurd, zeker voor ons werk en voor het werk van zeevarenden.
De coronatijd heeft ons gedwongen om ineens helemaal anders te gaan denken en om nieuwe oplossingen te vinden.
Ik heb mij de laatste maanden afgevraagd op welke manier ik in de komende jaren werkzaam wil zijn.
De vacature in de kerk van Koudekerke heeft mij een gelegenheid geboden om een nieuwe uitdaging aan te gaan zonder Walcheren te hoeven verlaten. Dat hoeft niet per se, kwam ik achter in de tien jaar sinds ik er hier woon.
Ik wil iedereen danken voor de inzet voor zeevarenden, maar ook voor het zeemanshuis. Ik blijf het werk dat wij doen enorm belangrijk vinden. Wellicht vind ik in de komende tijd ook tijd om als vrijwilliger verbonden te blijven met het Zeemanshuis.
Een mooi bedankje
Naar aanleiding van uw bedankbrief het volgende:
Misschien vind u het aardig te weten waarom ik de NZC steun.
Tientallen jaren geleden voer mijn broer op de Grote Vaart – Rotterdamsche Lloyd.Een hele andere tijd.
Hij voer op de m/s Mersey Lloyd.
De zeevarenden konden ook nog steden inlopen – het schip lag er langer dan nu – waar dan direct gevraagd werd in de winkels: ” Ben je Amerikaan?”, want dan was de prijs meteen hoger.
En hij had van de toenmalige Gereformeerde Kerken – deputaat schap – een adressenlijstje van mensen in Nieuw Zeeland, Amerika en Australië die wel een zeeman wilden ontvangen wanneer het schip er een weekend lag.
Dan bracht hij een zondag door bij geloofsgenoten, ging mee naar de kerk,
en ze wisselden verhalen uit. Was altijd leuk begreep ik. Dat waren mensen die indertijd geëmigreerd waren.
Ze haalden hem op vanaf het schip en brachten hem weer terug.
Dus vanwege het beroep van mijn broer steun ik de NZC.
Toen hij trouwde heeft hij ander werk gezocht: scheepswerktuigkundige.
Vanwege de huidige – haast heilige – privacy zou dat niet meer kunnen.
Vriendelijke groet, Joke Jonker-Schuijl
Steun de Nederlandse Zeevarendencentrale
De Nederlandse Zeevarendencentrale staat voor het welzijnswerk dat gedaan wordt onder de zeevarenden die zich in Nederlandse havens bevinden. Ook de Nederlanders zeevarenden en hun gezinnen worden niet vergeten. Dit belangrijke en broodnodige werk wordt vrijwel geheel door vrijwilligers gedaan. Uw financiële steun is daarbij hard nodig. Een gift kan worden overgemaakt op rekeningnummer NL72 INGB 0000 1440 30 (t.n.v. Nederlandse Zeevarendencentrale te Rotterdam). Onze stichting is erkend als ANBI.
Daarnaast willen we u vragen om, als dit nog niet bekend is bij de NZC, uw e-mail adres door te geven. Dit maakt de verspreiding van deze nieuwsbrief makkelijker en bespaart een hoop kosten.
Graag een berichtje naar contact@zeevarendencentrale.nl
