Contactbrief 267

Beste zeevarenden en mensen thuis,

Zomertijd is vakantietijd. Dat merk je aan alles, terrasjes gaan open, veel meer mensen op straat en in de parken, winkels houden hun opruiming, de televisie gaat over op eeuwige herhalingen, de krant wordt elke dag dunner alsof er zomers geen echt nieuws te melden is. De tijd lijkt stil te staan.

Dat het vakantietijd is, is ook te merken op de weg: auto’s met caravans erachter, ouders voorin, kinderen op de achterbank, rijdend over kilometers autobaan, soms stilstaand in de file in de zengende hitte. Ruzie in de auto om spelcomputer die het niet meer doet, of de koffie die half ingeschonken, half over de benen gegoten wordt vanwege een onverwachte stop. Drukte op de luchthavens met lange rijen voor de incheckbalies, vervolgens peperdure broodjes en drankjes in de cafés op Schiphol. Drukte bij de vakantieparken of op het strand, handdoek aan handdoek liggen.

Het zijn zomaar beelden die ik associeer met vakantiedrukte, en hoewel we het allemaal kennen doen we het ieder jaar weer opnieuw, omdat we allemaal collectief willen genieten van een paar weken rust en ontspanning. Maar vaak is aan die ontspanning flink wat stress vooraf is gegaan. Het inpakken van de koffer, heb ik alles wel bij me, waar zijn de paspoorten, die had jij toch? De accu van de auto die net voor vertrek het blijkt te begeven of de satellietontvanger die het na een jaar in een doos niet meer blijkt te doen, snel een nieuwe kopen of toch laten repareren? En eenmaal op bestemming moet het dan leuk zijn, maar dan blijkt de camping tegen te vallen, de toiletten stinken, de kampeerplekken zijn te klein, de wifi die het niet doet. Of misschien valt het hotel wel tegen, zijn de bedden veel te hard, is het uitzicht waardeloos of valt het eten tegen. Nog maar niet te spreken van de reisleider die meer op een führer lijkt of het weer dat tegenvalt.

Ik zie u inmiddels fronsend kijken en denken: nou, dat is wel erg negatief gesproken, vakantie is ook leuk, het is genieten van zon, zee en strand, van een andere cultuur, lekker eten, even geen dagelijkse zorgen aan je hoofd. Precies, ook dat is allemaal vakantie. Beide beelden zijn waar en beiden kunnen als zodanig ervaren worden. Gelukkig is ons geheugen selectief en vergeten we snel de stress en het ongemak van een reis om eenmaal aangekomen op de bestemming volop te kunnen genieten van een welverdiende vakantie.

Zoals uit bovenstaand voorbeeld moge blijken hangt alles af van ons blikveld, van hoe we tegen dingen aankijken. Positief of negatief, het glas is half vol of half leeg. Het doet me denken aan een verhaal van bisschop Anthony van Londen die ooit eens met een depressieve vrouw langs het strand liep. Hij dacht, leuk voor haar even eruit, even in de zon en de frisse wind. Lopend langs het strand vroeg hij haar wat ze zag. Ze antwoordde: struiken met bloemen erin, maar ook met gevaarlijke scherpe doorns. Anthony was verbaasd over haar antwoord maar begreep dat het kwam omdat ze haar blik alleen omlaag hield en alleen het trottoir zag met de struiken ernaast. Hij vroeg haar haar blik op te heffen en nog eens te zeggen wat ze zag. Toen antwoordde ze: ik zie de zee met spelende en zwemmende mensen erin, ik zie het strand waar mensen ontspannen, ik zie de lucht met witte wolken erin. Wat een verschil in kijken, staande op dezelfde plek!

Dit zelfde geldt natuurlijk voor iedere situatie die we tegenkomen. We kunnen de bergen zien als enorme obstakels op onze weg waar we overheen moeten, maar we kunnen ze ook beschouwen als plekken vanwaar we een prachtig uitzicht hebben over de omgeving. Een probleem hoeft niet altijd slecht te zijn. Ooit zei iemand die ik bezocht in het ziekenhuis tegen me dat ze dankbaar was voor de zware ziekte die ze had. Het had haar de rust en de tijd gegeven na te denken over zichzelf en haar leven. Het had haar tijd als het ware stil gezet. Haar ziekte, haar berg had haar die mogelijkheid gegeven. Gelukkig hoeven we niet allemaal ziek te worden om dezelfde ervaring te hebben. Vakantie kan ons ook die mogelijkheid geven om over onszelf en ons leven na te denken. Om de rust weer in onszelf te vinden.

Want dat is het uiteindelijk waar we naar op zoek zijn: rust in onszelf. Harmonie voelen. Daarom gaan we op vakantie, daarom werken we ons te pletter een leven lang, om eenmaal met pensioen te kunnen genieten van welverdiende rust. Daarom zit ook de helft van Nederland op Yoga of Mindfullness en doet de andere helft aan meditatie en zijn de Boeddha beelden in de tuincentra niet aan te slepen.

De Bijbel zegt over dit alles dat het ijdelheid is. Sint Augustinus drukte het mooi uit door te zeggen: Heer, mijn ziel is onrustig totdat ze rust vindt in U. Ware rust is van een hele andere orde, heeft niets te maken met niet hoeven werken, met liggen op het strand of een paleis bezoeken in India. Ware rust zit diep van binnen, is in harmonie zijn met jezelf en je omgeving, is vrede hebben met en tevreden zijn over je situatie. Is aanvaarden dat het leven is zoals het is en dat dat goed is. Als we die ware rust gevonden hebben zullen we merken dat we onze blik op kunnen heffen en net als de vrouw uit het begin de zee zien, met de golven en de wolken.

Hiervoor hoef ik niet op vakantie (hoewel ik enorm van reizen hou). Hiervoor hoef ik alleen mijn ogen te sluiten en te luisteren naar Hem die zei: Komt allen tot Mij die belast en beladen zijt, en Ik zal u rust geven.

Ik wens iedereen een fijne welverdiende vakantie, een goede reis en een veilige thuiskomst.

Pastor Sven Standhardt
Juni 2017