Het “lot” van een Filippijnse kok

Hoewel ik al bijna 20 jaar scheepsbemanningen bezoek die zich in de havens van het Noordzeekanaal bevinden ben ik er nog lang niet op uitgekeken. Er gebeurt elke keer weer iets verrassends. Daarnaast zijn de verschillen aan boord wat betreft sfeer en werkomstandigheden groot. Dit laatste is ook iets waar ik vaak naar vraag als ik aan boord ben.

Met name Filippijnse matrozen geven dan aan dat ze het leven aan boord als een loterij ervaren. De verschillen in werkdruk, betaling en niet in de laatste plaats de verstandhouding met de officieren zijn groot.

Onlangs was ik aan boord van de Arklow Rover. De eigenaar gaat heel ver in het besparen van geld waardoor het schip uiterst gehorige hutten heeft. Ook is er bedacht om  i.p.v. 3 maar 2 maaltijden per dag te serveren. De kok heeft daardoor minder te doen en krijgt daarom slechts 100 dollar per maand meer (voor 7 dagen per week werken) dan een matroos (die van zaterdagmiddag tot maandagmorgen vrij is) terwijl hij ook aan dek moet werken.

Toen ik hem vroeg of hij het naar zijn zin had aan boord verwachtte ik dat hij zou zeggen dat het lot hem niet gunstig gezind was. Zeker toen hij vertelde dat zijn verstandhouding met de kapitein niet optimaal was. Hij had daarom ook vergevorderde plannen om in Australië te gaan werken. Dat de kapitein hem ook aan dek laat werken bleek echter ook zijn geluk te zijn. Op een dag zag hij in de monding van een Engelse rivier een vreemd stuk hout drijven. Het bleek een gitaar te zijn die hij met hulp van zijn collegae aan boord wist te krijgen.

De gitaar deed het nog en brengt een prachtig geluid voort. Voor kenners is dit niet verwonderlijk want het gaat om een originele, massieve, in Amerika gemaakte Gibson Les Paul. Voor de betere exemplaren worden duizenden dollars betaald.

Voorlopig brengt de kok zijn vrije tijd met plezier door met het spelen op zijn gevonden voorwerp. Het lot bleek hem gunstig gezind.

Leon Rasser