Van de Zeeuwse Bestuurstafel

Als bestuur houden we ons niet alleen bezig met het reilen en zeilen van ons Zeemanshuis. Doordat we aangesloten zijn bij de Nederlandse Zeevarenden Centrale, de NZC, hebben we ook bemoeienis met de andere Zeemanshuizen in Nederland. Het is goed te zien hoe het in andere Zeemanshuizen geregeld is. Met elkaar hebben we allemaal hetzelfde doel, we willen de zeevarenden een thuisgevoel geven en er voor hen zijn.

Om de Zeemanshuizen goed te kunnen exploiteren hebben we voldoende financiële middelen nodig. En dat is in veel gevallen een probleem. We zijn te afhankelijk van subsidies en donaties. Daar zijn we uiteraard heel dankbaar voor, maar subsidies kunnen zomaar stoppen en wij moeten wel verder kunnen met ons werk.

In 2006 is er een verdrag gesloten, het Maritiem Arbeidsverdrag (MAV) of het Verdrag betreffende maritieme arbeid (Maritime Labour Convention, MLC), beter bekend als MLC 2006, een verdrag van de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO). Het verdrag heeft als doel de arbeidsomstandigheden en voorwaarden van zeevarenden te verbeteren. Deze kunnen onder druk komen te staan bij reguliere werknemers, aangezien juist door het internationale karakter van de zeescheepvaart eenvoudiger bezuinigd kan worden.

Het verdrag trad in 2013 in werking, na ratificering van 30 landen, waaronder Nederland. In dit verdrag is ook sprake van opvang voor zeevarenden in de havens. Hier zijn de Zeemanshuizen voor verantwoordelijk. Het MAV bepaalt dat Nederland een taak heeft om zeker te stellen dat vorm en inhoud aan zeemanswelzijn wordt gegeven. In de grote Nederlandse havensteden zijn al sinds decennia zeemanshuizen aanwezig. De voorzieningen zijn gericht op zeevarenden die de Nederlandse havens aandoen.

Tot en met 2005 was de exploitatie van zeemanshuizen in handen van de Stichting Zeemanswelzijn Nederland. In het kader van bezuinigingen is destijds besloten de subsidie te beëindigen. De Zeemanshuizen worden sindsdien uit andere bronnen gefinancierd, onder andere door de inkomsten die de zeemanshuizen zelf genereren en door giften en subsidies van gemeenten of andere instellingen.

Omdat in verschillende zeemanshuizen de financiële situatie steeds nijpender wordt hebben wij als bestuur het Tweede Kamerlid voor het CDA, mw. Joba van den Berg uitgenodigd om hier eens met ons, tijdens de lunch, over te komen praten. Dhr. Wim van Til, secretaris van de NZC, was hier ook bij aanwezig.

We hebben goed duidelijk kunnen maken welke functies de zeemanshuizen in de haven hebben. We zijn er vooral voor het welzijn van de zeevarenden. We hebben gesproken over het MAV, de afspraken die er gemaakt zijn en de problemen die door de zeemanshuizen worden ervaren.

Met haar hebben we de vervolgstappen doorgenomen om de vraag voor een structurele financiering op de agenda van de Tweede Kamer te krijgen. Dit gaan we samen met de NZC doen.